सादा जीवन, उच्च विचार छ घिसिङको !

घर फर्केपछि नुहाउँछन् । त्यसपछि कालो चिया पिउँदै दिनभरको सेड्युल तयार गर्छन् । त्यसपछि हल्का नास्ता लिन्छन् र घरबाट बाहिरिन्छन् ।

कार्यालयमा पाइला टेकेपछि उनको स्मृतिबाट घर–परिवार, आफन्त सबै हराउँछन् । उनी आफूलाई समेत भुल्छन् । दिनभर काममै दत्तचित्त भएर खटिन्छन् । बाँकी रहेको काम रातभर बसेर भए पनि सिध्याउँछन् । उनको यही कामप्रति इमान्दारी, लगनशीलता र जुझारुपनले त हो नि देश झलमल्ल भएको ।

खानपान

कुलमान घिसिङलाई खानपानमा उस्तो रुची छैन । मीठो मसिनो खाने सौख छैन । उनको जिब्रो लोभी पनि छैन । घरमा नास्ता खाएर निस्केका उनी दिउँसोका खाना कहाँ खान्छन्, कतिबेला खान्छन् ? टुंगो हुँदैन । जतिबेला जे भेट्छन्, खाइदिन्छन् । ‘टेबलमा जे आउँछ, त्यही खाइन्छ’ उनी भन्छन्, ‘नाइनास्ती गरिँदैन ।’

दिउँसोको खाना दाल, भात, तरकारी, अचार नै हो । त्यसो त घरमा बिहानै नास्ता गरेर आएका छन् भने मःम, चाउमिनले पनि पेट भरिन्छ । उनले अनलाइनखबरसँग भने, ‘खानपानमा म रसिक मान्छे होइन, अलि उदासीन छु ।’ राति घर पुगेपछि खाने पनि, त्यही दाल भात नै हो ।

उनमा मदिरापानप्रति पनि उस्तो आशक्ति छैन । पिउँदै नपिउने भने होइन । यसो बेलामौकामा साथीभाइ, आफन्तसँग पिउने हो । त्यो पनि नियन्त्रित मात्रामा । घरमा बेलाबखत पारिवारिक जमघट हुन्छ । यस्तोबेला उनलाई केही पकाउन जाँगर चल्छ । तर, उनमा पाककलाको राम्रो ज्ञान चाहिँ छैन ।

पहिरन

कुलमान अक्सर औपचारिक पहिरनमै हुन्छन् । अर्थात कोट, पाइन्ट । उनलाई पहिरनप्रति उस्तो आशक्ति छैन । धेरै असजिलो र झकिझकाउ भएर हिँड्न रुची लाग्दैन । बिहान घरबाट जुन लुगा लगाएर निस्कन्छन्, दिनभर त्यही लुगामा हुन्छन् ।

उनको कार्यालयको ह्याङगरमा टाई भने झुन्डिएको हुन्छ । बेलाबखत टाई पनि लगाउनुपर्ने अवस्था आउँछ । त्यसबाहेक उनले अतिरिक्त लुगाफाटो जगेडा गरेका छैनन् । एकसरो आङ ढाक्न पाए पुग्छ । न उनी घडी लगाउन रुचाउँछन्, न सिक्री झुन्ड्याउन ।

सादा जीवन, उच्च विचार छ घिसिङको ।